piątek, 29 listopada 2013

Dlaczego nie pytam?

Okres przedświąteczny. Półki sklepowe uginają się od zabawek, reklamy kuszą, blogi polecają, sprzedawcy zacierają ręce, rodzice zaglądają w coraz to uboższy portfel. Jak w tym czasie nie dać się zwariować? Jak przetrwać? Bo wiadomo, że nie tylko o prezenty w tym czasie się rozchodzi, ale również o przygotowanie świąt w domu. Dania świąteczne do tanich nie należą, a tradycja to tradycja. W dodatku w tym miesiącu jak w każdym innym pozostają rachunki do opłat, a teraz są wyjątkowo wysokie, bo prądu więcej się zużywa, ogrzewanie drogie...

Dzieci list do Mikołaja piszą... no właśnie! A w nich lista długa jak Wisła, wymysły z co drugiej reklamy i to co inne dzieci mają, a oni jeszcze nie. Lalka śpiewająco - pierdząca, klocki, szczeniaczki reagujące na hasła, maty do tańczenia, x-bokx'y, notebooki, i'phony i inne technologiczne wymysły. Matki oczy przecierają co to w główkach dzieci się uroiło, ale z uśmiechem głaszcze dziecię po głowie i pomaga wysłać owy list :)

I zaczyna się wyliczanie, na ile starczy? Bo chciałoby się spełnić chociaż jedną prośbę, a każda z nich to wydatek około 150-200zł  wzwyż! Szczęśliwi Ci, którzy specjalnie zer na koncie liczyć nie muszą. Jednak Ci, którzy tysiącami miesięcznie nie zarządzają też są ludźmi, a ich dzieci marzenia mają takie same jak te z rodzin bogatszych. A nikt wyróżniać się na "gorszego" nie lubi, nawet dzieci. Wręcz przeciwnie, to im trudniej jest zrozumieć dlaczego inni mają a my nie?

Dlatego ja nie zadaję Agatce pytań z cyklu "Co byś chciała od Mikołaja?", "Co byś chciała na urodziny", "Co byś chciała od zajączka" etc... Dla mnie te pytania są ukierunkowaniem własnego dziecka na chęć posiadania wartości materialnych. Bo jaką ja mam pewność, że gdy zapytam ona nie zażyczy sobie czegoś na co nas rodziców nie będzie stać? I wtedy co mam jej powiedzieć? Ona napisze list, będzie wyczekiwała Gwiazdki i prezentu z listy, a tu zonk! Rozczarowanie mojego dziecka będzie spowodowane moim stereotypowym myśleniem. Wiem, nie każda z Was się ze mną zgodzi. A nawet zdaję sobie sprawę z faktu, że większość ludzi krzywo na mnie patrzy gdy tę myśl głośno wygłaszam. Ale takie jest moje zdanie, tak ja swoje własne dziecko wychowuję i tak będę. Moja teściowa powiedział mi zdanie, które na moment mną zachwiało: "Dzieci mają prawo do marzeń, każde dziecko myśli co by chciało dostać od Mikołaja". NO tak, wiem, że tego nie uniknę, bo kiedyś Agatka takim tekstem sypnie. Zresztą oglądając dziesiąty raz tę samą bajkę, w której dzieci mówią o swoich życzeniach do Mikołaja, ona też zaczęła wyliczać. Wyliczać to samo co w bajce i to samo co już ma. Więc jej wytłumaczyłam, że ma już rower, że ma hulajnogę i inne rzeczy, ona na to, że chce jeszcze jedną, więc wytłumaczyłam, że Mikołaj nie przyniesie jej jeszcze jednej, bo te co ma są najlepsze i jej wystarczą na kilka lat. Powiedziałam, że Mikołaj przyniesie taki prezent na jaki zasłużyła i taki, żeby jej się podobał. I że to na pewno będzie miła niespodzianka. A że Agatka lubi niespodzianki, więc ucieszyła się ogromnie. Podobne rozmowy przeprowadzałyśmy jeszcze kilka razy kiedy pytała co jej Mikołaj przyniesie. I za każdym razem kieruję ją w wartość duchową i sentymentalną świąt, a nie materialną. Któregoś razu oglądając znowu tę samą bajkę mówi: "Ja chciałabym dostać od Mikołaja (wyciąga rękę, zaczyna odliczanie) lowel jusz mam, hulaj-i-nogę mam, misia mam, lalkę mam... moze niech Mikołaj psyniesie mi jakiś inny fajny plezent. Taką niespodziankę." I od tamtej pory uważam wdrażanie swojej idei za sukces. To przecież my rodzice uczymy nasze dzieci i pokazujemy im co jest w życiu ważne bardziej, a co mniej.

W życiu różnie bywa. Teraz jest dobrze, jutro może być gorzej. Dziś nas stać na prezenty za kilkaset złotych, w końcu też mamy jedną córkę, ale za rok, dwa może nas nie być stać na rybę do Wigilii. Czy ona to zrozumie? Jeśli będę ją wychowywać jak do tej pory to myślę, że tak. A jeśli wyrobimy w niej świadomość, że gdy wyraża swoje "marzenia" o prezentach na święta, urodziny i inne okazje i zawsze będzie dostawać to co sobie "wymarzyła" to w momencie, kiedy tego prezentu nie dostanie zawiedzie się. Co gorsza przypuszczam, że mogłaby się buntować, robić fochy. Nie chciałabym, żeby była nauczona posiadania wszystkiego co zapragnie, by mogła doceniać to co ma. "To jest tylko dziecko" - idąc tym tropem myślenia (sama dzieckiem byłam) wiem, że dzieci bardzo szybko do wszystkiego się przyzwyczajają i nie mam zamiaru jej kłamać, oszukiwać, że wszystkie jej pragnienia życiowe zostaną spełnione. Od samego małego chcę, by wiedziała, że nie liczą się tylko rzeczy, ale inne wartości życiowe. Nie wstydzę się w sklepie odmówić jej kupienia czegoś, gdy ludzie patrzą i słyszą. Mówię do niej wprost, że nie kupię bo już to ma, nie kupię, bo nie zasłużyła, nie kupię, bo to słodycz, a słodyczy ma już zanadto, nie kupię, bo nie mam pieniędzy. Jasno, krótko i szczerze. W bardzo wczesnym jej wieku oduczyłam ją wymuszania w sklepie. Było kilka sytuacji, kiedy rzucała się na podłogę (z moim wielkim przerażeniem w oczach, kiedy potrafiła głową uderzyć o posadzkę), darła wniebogłosy i zanosiła płaczem. Stałam i cierpliwie tłumaczyłam, czekałam aż się uspokoi i wysłucha co mam jej do powiedzenia. Kiedy zrozumiała, następne zakupy były spokojne, a Agatka komentowała "mam jus taką zabawkę", "tylko pooglądamy".

Uwierzcie mi, że NIGDY Agatka nie poprosiła nas o jakąś zabawkę pod wpływem oglądanych reklam. Ogląda je zazwyczaj bez entuzjazmu, czasem zdarzy się , że powie, że fajna zabawka, albo, że ona ma taką samą, bądź widziała ją w bajce lub u innych dzieci.

Nie dopuszczam też do takich sytuacji, by ktokolwiek przyzwyczajał ją do rutyny: gość w dom - prezent dla Agatki. Nie chcę by kojarzyła te dwie sytuacje ze sobą, chcę by mogła cieszyć się z odwiedzin a nie prezentów.

Więc wracając do tematu świąt, kolejny Agatki list do Mikołaja to prośba o prezent nieokreślony. A Mikołaj już wie, że Agatka zasłużyła sobie na dobry prezent ;)

I mówcie sobie co chcecie - znając swoje dziecko i widząc jej mądrość w tym temacie wierzę, że nauka nie idzie w las, a Agatka jest naprawdę wdzięczna za każdy prezent. Wszystkie zabawki szanuje. I nie ma ich dużo. Bo nie potrzebujemy ich, by dobrze się bawić i być szczęśliwym ;) Ale o tym osobny wpis...

poniedziałek, 25 listopada 2013

Kawałek nieba

Oto czym zajmowała się Matka przez weekend ;)

1-DSC_00041-DSC_0010


Kawałek mojej pracy nad dojściem do perfekcji w pokoju Agatki - gwiazdkowa ściana. Na resztę musicie poczekać. Po świętach planuję małe zakupy wnętrzarskie, bardziej na zasadzie dodatków niż mebli, by położyć wisienkę na mym pokojowym torcie ;) Więc póki nie jest tak w pełni idealnie jak bym chciała, to zostawiam Was tylko z kilkoma gwiazdami by Mama ;)

wtorek, 19 listopada 2013

Słodkie sny

Ostatnio mało ich było. Zakłócały je koszmary.

Wołanie mamy, płacz przez sen, nagłe ruchy i niespokojny oddech. Agatki mocno pracująca wyobraźnia nie opuszcza jej nawet w nocy. O ile w dzień potfoly, skanozauly i inne cudaki są do pokonania, tak podczas snu nie dają za wygraną.

1-DSC_0011 1-DSC_0012

piątek, 15 listopada 2013

Uczymy się z Czu Czu

1-DSC_0174 1-DSC_0172Chciałam już dawno podzielić się z Wami tą marką. Zawsze brakowało okazji. Gdzieś na zdjęciach z różnych postów przemykały produkty Czu Czu, ale zawsze jako tło. Dziś przedstawiam je w roli głównej.

Warto, warto i jeszcze raz warto je mieć. Jedne z najchętniej wybieranych gier/plansz/kart edukacyjnych przez Agatkę. Pierwszym produktem Czu Czu przez nas posiadanym były karty "Znam Literki" i "Znam Cyferki", które Agatka znalazła pod choinką podczas poprzednich Świąt Bożego Narodzenia. Wtedy postawiłam na bardzo edukacyjny zestaw prezentów, który jak się okazało był trafiony w 10 :) Karty "Znam Literki" uczą całego polskiego alfabetu. Przy każdej literce przedstawiona jest rzecz lub zwierzę, którego nazwa zaczyna się na tą literkę. Dodatkowo każda literka wydrukowana jest za pomocą punktowego obrysu, dzięki któremu dziecko może samodzielnie ową literkę napisać.

"Znam Cyferki" to również zestaw 32 kart w tym wypadku, jak sama nazwa wskazuje, z cyferkami do pisania na takiej samej zasadzie jak literki oraz karty z zagadkami wymagającymi liczenia. Do jednych i drugich dołączony jest mazak i ściereczka - moim zdaniem świetne rozwiązanie, ponieważ to co się na kartach napisało można wytrzeć i poprawić, bądź ćwiczyć pisownię za każdym razem kiedy dziecko ma na to ochotę. Nie skłamię w najmniejszym stopniu kiedy powiem, że dzięki tym kartom Agatka nauczyła się liczyć do 10 i poznawać litery. Teraz świetnie liczy do 14 (czasem uda jej się do 18), i zna literki A, B, I, K, M, O, S, T, W. Umie do nich dołączyć słówka, które się zaczynają na te literki i umie je czytać nie tylko z tych kart ale wszędzie, gdzie je zobaczy :)

1-DSC_0170 1-DSC_0169Kolejne produkty, które posiadamy z serii Czu Czu, to prezent od Cioci i Wujka - "Zagadki Czu Czu" oraz "Akademia Czu Czu". "Zagadki Czu Czu" to zestaw spiętych ze sobą kart z przeróżnymi zagadkami. Na pierwszej karcie znajdują się trzy pytania, na następnej odpowiedzi. Świetna sprawa podczas długich podróży autem, albo po prostu mini lekcji domowych :) "Akademia Czu Czu" to książeczki z zagadkami oraz ćwiczenia, w których Maluch musi np zaznaczyć 2 różnice w obrazkach, przedmioty takiego samego koloru, rzeczy o takim samym zastosowaniu etc.

1-DSC_0003 1-DSC_0005 1-DSC_0158 1-DSC_0165 1-DSC_0167 1-DSC_0176 1-DSC_0179 1-DSC_0180W październiku kupiliśmy też na prezent urodzinowy dla kolegi Agatki zestaw "Rączka rysuje pojazdy". Świetna zabawa dla chłopców i nie tylko ;)

Wszystkie zestawy są podzielone na grupy wiekowe. My aktualnie korzystamy z grupy 3-4 lata. Agatka sprawdza się w nich świetnie. Niejednokrotnie jestem zszokowana jej wiedzą i inteligencją oraz bystrością. Uczy się błyskawicznie. Już mam na oku kolejne zestawy Czu Czu i na pewno będziemy powiększać też o grupy dla starszych dzieci.

Zestawy są rewelacyjnym pomysłem na prezent pod choinkę, a także na urodziny, ale również bez okazyjny do poszerzania wiedzy i umiejętności dzieci. Polecam w 100%

Do kupienia w sieci sklepów Empik, Rossmann, Smyk, Matras.

1-DSC_0184 1-DSC_0185

piątek, 8 listopada 2013

Co nie co z halloween

 

Zniecierpliwienie i ciekawość malowała się na Twarzy Agaciny, kiedy zbliżał się ten dzień... Znała go z bajek i wstępnych podpowiedzi rodziców. Pierwszymi krokami było udekorowanie pokoju. Na halloweenowy wieczór kazała kupić rodzynki i uparła się, że musi być nietoperzem. Zrobiłyśmy muffiny i bananowe duszki i pojechałyśmy do Sebastiana i Gabrysi, bo w grupie raźniej ;) 1-DSC_0003 1-DSC_0011 1-DSC_0020 1-DSC_0049 1-DSC_0048 1-DSC_0027 1-DSC_0065 1-DSC_0077 1-DSC_0172 1-DSC_0175 1-DSC_0182 1-DSC_0183 1-DSC_0186 1-DSC_0187 1-DSC_01941-DSC_0191