Cwana bestia ;)

Pilnuję, nakłaniam, uczulam żeby nie chciała tak często na rękach się nosić, jak nadal chce. Co raz większa, co raz więcej waży, a mnie już co raz częściej kręgosłup powiadamia, że mu też nie w smak te noszenie. Więc mówię, proszę, szantażuję, przekupuję, próbuję być mądrzejsza od niej "sama idź na nóżkach, duża już jesteś", " przecież mówiłaś, że jesteś już duża i dorosła, a duże dzieci chodzą same", "bądź grzeczna, idź sama, to dostaniesz nagrodę". Ale po kilku takich piskach kapituluję, niosę. Na szczęście co raz rzadziej.



Jedziemy do apteki. Wyjmuję ją z fotelika. Zamykam drzwi. Ruszam. Z nią na rękach. Bystra już po kilku krokach pyta:

- Mamo, a dlaczego na rąckach jestem?
(ja - o.O pytam sama siebie szybko w myślach - no dlaczego????)
- Yyy, bo chciałam się z Tobą poprzytulać :) - i dumna z siebie idę dalej, przytulamy się więc mocno. Ona nadal na moich rękach. Wchodzimy do apteki, Agatka siada przy stoliku, zaczyna malować kredkami, ja w tym czasie robię zakupy. Wychodzimy.  Łapię ją za rękę, ta się wyrywa, ręce w moją stronę prostuje:
- Chcę się z Tobą popsytulać!

:) :) :)

 

p.s. O przytulaniu napiszę niedługo kolejny wpis, ale nie co z innej bajki ;)